30/05/2025
Legal Speak Made Easy
“Objective” v “Subjective”
You’ll come across these terms most often in civil claims, employment disputes, criminal cases, contracts (including property sale agreements) and constitutional matters. But what do they mean? When our law requires an objective approach, courts assess facts, logical arguments, and impersonal standards, uninfluenced by personal beliefs. But when courts apply a subjective test, they consider an individual’s actual thoughts, beliefs, interpretations or intentions.
For example, if you are suing someone for damages and trying to prove negligence, the court will ask what a reasonable person would have done, or not done, to avoid harming you (an objective, impersonal standard), rather than whether the other person actually intended to cause you harm (a subjective, personal standard).
“Objektief’ versus “Subjektief”.
Jy sal hierdie terme teëkom in siviele eise, arbeidsgeskille, strafsake, kontrakte (insluitend in ooreenkomste waar eiendom verkoop word) en in grondwetlike aangeleenthede. Wat beteken dit? Wanneer ons reg 'n objektiewe benadering vereis, beoordeel die hof die feite, logiese argumente en onpersoonlike standaarde. Hier is geen ruimte vir persoonlike sienings of oortuigings nie. Wanneer die hof 'n subjektiewe benadering volg, neem dit wel die individu se werklike gedagtes, oortuigings, interpretasies of bedoelings in ag.
Byvoorbeeld, wanneer jy iemand vir skadevergoeding dagvaar en nalatigheid moet bewys, sal die hof probeer vasstel wat 'n redelike persoon onder die omstandighede sou gedoen het, of nie sou gedoen het nie, om te verhoed dat jy skade gely het of beseer is. Dit is 'n objektiewe, onpersoonlike toets, eerder as om te probeer vasstel of die ander persoon die bedoeling gehad het om jou skade aan te doen; wat 'n subjektiewe, persoonlike toets is.
